Bij' De Vieze Gasten organiseert, presenteert, ondersteunt en stimuleert de meest uiteenlopende sociaal-artistieke projecten en evenementen in het kloppende culturele hart van de buurt de Brugse Poort in Gent.
Violist Shalan Alhamwy en accordeonist Jonas Malfliet stellen hun eerste album Safar voor, ‘reizen’ in het Arabisch. Het album reist van Syrië naar België, langs traditionele melodieën uit o.a. Syrië, Turkije, Bulgarije, Hongarije, Duitsland en België. Deze werden gearrangeerd met elementen die ook op reis goed van pas komen: improvisatie, nostalgie, vriendschap en virtuositeit.
Hun groepsnaam Damast Duo verwijst naar de stof damast, afkomstig uit Damascus, de hoofdstad van Syrië. Damast raakte doorheen de geschiedenis zeer populair in Europa. Zo werd Kortrijk in de middeleeuwen het Europese centrum van damastfabricatie.
Om uit te zoeken wat mensen (on)gelukkig maakt in verschillende culturen en levensomstandigheden, reisde journalist Jan De Deken naar elf uithoeken op zes continenten. Hij was te gast bij sloppenwijkbewoners in het door oorlog verscheurde Oost-Congo, een West-Vlaamse zakenman in de Australische bush, een Rwandees gezin dat zich een weg naar de middenklasse baant en veel gelukzoekers die geloven dat verlossing elders ligt dan thuis. Hij proefde van de met champagne overgoten weltschmerz van jonge Singaporese bankiers en van het Japanse cyberdaklozenbestaan, en zocht het (on)geluk in ayahuasca-ceremonies, vluchtelingenkampen en een koude rivier die Fort Europa van het Midden-Oosten scheidt. Onderweg vroeg de auteur aan honderden mensen wat hen gelukkig maakt. Schuilt geluk in tevredenheid? Hoe belangrijk zijn vrijheid en geld voor ons welbevinden? En wat moeten we aan met de alomtegenwoordige commercialisering van geluk, door zelfverklaarde goeroes en door menswetenschappers die het ene geluksonderzoek na het andere uitbraken?
spreker Jan De Deken | vibrafoon Wim Segers | percussie Robbe Kieckens
Met wikigasten (denk aan Wikipedia) willen we beroep doen op een netwerk van mensen die de organisatie een warm hart toedragen, zonder dat ze daadwerkelijk actief zijn binnen de werking.
Samen vormen ze een grote ‘breinreserve’. De kleine groep mensen van het vaste team krijgen er op die manier a.h.w. enkele tientallen collega’s bij.
De zo opgedane kennis en voorstellen worden meteen verder ter beschikking gesteld aan alle geïnteresseerden. Delen wordt zo het standaardgedrag.
