Beste lezer, beste kijker, beste vlindervanger…

Met grote liefde voor de eenvoud roepen we op om de buurt in woorden te vangen…

Stil te vangen, zonder toeters en trompetten, zonder een pen of een klavier die het ik verheerlijkt en naar likes streeft, maar door te kijken! Want in het oog liggen de gedichten verborgen.

De ware poëzie is een wijze van kijken, zoals de Japanners beweren en hiervan getuigen in hun korte maar krachtige waarnemingen: haiku.

Laten we de buurt vangen in zelfstandige naamwoorden, laten we een paard een paard noemen, alsof dat nog nooit is gebeurd en zoveel mogelijk woorden tussen onszelf en de lezer wegnemen!

Kijken is onze opdracht en wie wil leren kijken kan dat vanaf 12 november bij’ De Vieze Gasten.

We vertrekken van haiku maar laten ze ook weer los om onze eigen netten te weven waarmee we de buurt kunnen vangen…

En we zullen onze vangst aanbieden aan zij die ondertussen de buurt in blauwdrukken aan het vangen zijn en er een mooi geheel van maken dat we zullen tonen aan muren en op papier.

Laten we onze ogen open houden, zoals de grote Moritake die in zijn buurt optekende:

Zag ik een bloesem

die naar haar tak terugkeerde?

Ach, ’t was een vlinder.